ساق بند پای زنانه و مدل ساق بندهای کوتاه
فشن پارک : پابند ها و ساق بندها ، می توانند از جنس های گوناگون فلزاتی مانند طلا و نقره و برنز و اخیرا استیل باشند و یا از موادی به غیر از فلزات ، مانند چرم، پلاستیک، نایلون، مهره، استخوان و یا بافته شده از نخ های کاموایی و ابریشم و ... باشند . پابند ها ، تاریخچه طویلی را پشت سر دارند و فقط به عنوان یک بخش از زینت بدن و پا به حساب نمی آیند. فلزات ، مهره ها و سنگ هایی که در پابند ها استفاده می شوند ، اگر اصیل باشند ، جنبه درمانی نیز دارند و انرژی های مختلفی را به بدن انتقال می دهند.
همانگونه که به زیبایی پا فکر می کنیم ، باید در نظر بگیریم که چه پابندی ، برای کدام افراد مناسب تر هستند. در ادامه با تاریخچه و مدل های امروزی پابند و ساق بند و مچ بند پا ، فشن پارک را همراهی نمایید.
تاریخچه پابند
اولین نمونههای زنجیرهای مچ پا در آرامگاههای سومریها پیدا شدند . سومریها ملقب به «گهواره تمدن» اند که 4500 سال پیش در جنوبیترین ناحیه بین النهرین زندگی میکردند. باستان شناسان یک مجموعه پابند که از جنس فلز و سنگ قیمتی یا معمولی ساخته شده بودند را یافتند .
در مصر باستان، پابندها گویای ثروت و منزلت اجتماعی زنان بود و زنی که دور مچ پایش پابند طلا یا نقره مزین به سنگهای قیمتی داشت ، نشان می داد که همسر مردی ثروتمند است و بردهها یا عوام پابندهای چرمی یا فلزی کم ارزش ، یا استخوانی میپوشیدند . درمیان رقصندگان عربی که رقص شکم میکنند نیز پابند های آویز دار رواج دارد .
در هند باستان پابندها بیانگر وضعیت تاهل زنان بودو یا فقط جنبه تزئینی داشت . زنجیرهای دور مچ پا، که پایال نامیده می شوند ، درهند مورد استفاده رقصندهها بود . آنها آویز هایی را به زنجیر های فلزی ، اضافه می کردند تا هنگام رقص ، جیرینگ جیرینگ آرامی تولید کنند .
در خاورمیانه و جنوب شرقی آسیا در زمانهای قدیم ، برای محدود کردن گام های زنان که جزئی از جذابیت های زنانه تلقی می شد ، با استفاده از پابند ها و اتصال زنجیری میان دو پا ، قدم ها را با فاصله های محدودی برمی داشتند و این مساله را به عنوان گام های زنانه موقر و با شکوه قلمداد می کردند .
در آمریکا نیز این پا بند ها که در دهه 70 استفاده از آن ها در این کشور رواج پیدا کرد ، نشانه زنان مستقل و آزادی آنان در هر زمینه ای بود .
پابند باید با دامن کوتاه یا پیراهن کوتاه، شلوارک یا ساق شلواری یا شلوار جینی به لبههای تا شده پوشیده شود . و به طور کلی ، باید قسمتی از مچ پا برهنه باشد تا جذابیت خود را نمایان کند .
برای پوشیدن پابند ، پاهای شما باید مو نداشته باشند و کاملا تمیز و صاف و با کمی مالیدن روغن بچه ، براق شوند .
کف پا و روی پا ، نباید میخچه و پینه داشته باشد و مانیکور و پدیکور ، با رنگ های غلیظ ، جلوه بیشتری به پا های شما می بخشند.
هنگامی که پابند می بندید ، لباس سنتی و رسمی نپوشید . این لباس ها هیچ نوع همخوانی با پابند ندارند .
پابند ها را با جوراب شلواری نپوشید . همیشه جذابیت بیشتر ، با پای برهنه است .
افرادی که پاهایی لاغر دارند ، بهتر است از انواع پابند های نازک فلزی یا چرمی و پلاستیکی استفاده نمایند و افرادی که علاقمند هستند پاهای آنها کشیده تر و لاغر تر به نظر برسند ، از پابند هایی که آویز دارند ، استفاده نمایند .
پابندها هم زمانی ، مانند حلقه های ازدواج ، هدیه داماد به عروس بودند و بایستی به پای چپ بسته شوند و بنا بر این عقیده ، اگر زنی پابند را در پای سمت راست می بست ، تن فروش بود .
البته در مسیحیت ، سمت چپ نشانهی شیطان و نیروهای شیطانی است .
در برخی رسوم هم پابند در پای سمت راست ، نشانه زندگی غیر سنتی زنان بود .
معمولا در فصول گرم سال ، استفاده از پابند ها و ساق بند ها و یا خلخال ها ، رواج بیشتری پیدا می کنند .
بستن پابند در ساحل دریا ، با پاهایی برنز ، زیباترین حالت پا را نمایان می کند.
امروزه در اغلب مراسم و میهمانی ها ، از مچ بند های پا ، ساق بند های پا و پابندو خلخال ، استفاده می شود.
رنگ ناخن ها ، جذابیت پاهایی که پابند دارند و یا ساق بند بسته شده است را بیشتر می کنند.
رنگ هایی که روی پابند ها و مچ بندها و ساق بند ها ترکیب می شوند ، روی زیبایی پاها ، تاثیر می گذارند.